Al mijn hele leven heb ik een liefde voor dieren.

Zo kwam op mijn 19e mijn eerste hond in mijn leven; een kruising Mechels en Tervurense Herder: Sacha. Ze kwam uit het asiel en ze was een schat van een hond. Gelukkig maar, want hoe weinig wist ik toen af van (honden)gedrag. Helaas overleed ze na een paar maanden na waarschijnlijk een hersenbloeding.

Bij hetzelfde asiel kwam er niet veel later een nest pups binnen dat in beslag was genomen bij een broodfokker. En zo kwam in 1996 Chenny in mijn leven. Ze bleek een kruising Labrador/Flatcoated Retriever. Zij was met recht een tophond. Super intelligent en met behendigheidswedstrijden hadden we altijd prijs. De hondenschool waar we toen trainden, werkte toen nog met de slipketting.

 

Voor mij was dat altijd een dubbel gevoel. Ik wilde graag begrijpen waarom deze steeds werd ingezet terwijl ik ook zag dat de hond daar vaak onnodige stress van ervoer. Dit kon toch op lange termijn geen oplossing zijn?

Nadat we alle cursussen gevolgd hadden die er waren op dat moment, was ik nog niet uitgeleerd en ben ik instructeursopleidingen gaan volgen bij Martin Gaus. Tijdens de eerste opleiding werd de slipketting nog gebruikt en bij de tweede deed de clicker haar intrede. De hele manier van trainen veranderde en er werd meer aandacht besteed aan het gedrag we wél wilden zien. Daar voelde ik me veel beter bij. Samen hebben Chenny en ik ons jaren bezighouden met Dog Dance en ben ik begonnen met lesgeven in Dog Dance op diverse hondenscholen. Deze sport raakte toen net in opmars in Nederland en zo zijn we meerder keren in het (landelijke) nieuws geweest.

Chenny kreeg al jong een auto-immuunziekte waardoor sporten met haar niet meer mogelijk was. Tijdens dit proces ben ik me gaan verdiepen in alternatieve geneeswijzen. Uiteindelijk is ze in relatief goede gezondheid 14 jaar geworden.

In die tussentijd kwamen er 2 Border Collies bij in ons leven. Eerst Ymber, een fantastische sociale werkhond bij wie het niet gek genoeg kon. In de Rally-Obedience heeft hij vele prijzen gewonnen. Ook het dogdance vond hij fantastisch. Ik zal nooit vergeten hoe hij tijdens een live tv-optreden bij RTL 4 tijdens zijn routine liever even naar de mannelijke presentator ging, dan dat hij ons mooie dansje liet zien. Na een hernia mocht ook hij met vervroegd pensioen en heeft hij nog jaren genoten van voetballen verzamelen en lange wandelingen maken. Aylen was een schapendrijfhondje pur sang. Dit heeft ze met al haar passie jaren gedaan. Ook zij hield van alle kunstjes leren die er maar waren. Met Ymber en Aylen samen heb ik door het hele land workshops Rally-O gegeven bij hondenscholen om deze sport op de kaart te zetten.

Na jaren op meerdere hondenscholen Dog Dance en gehoorzaamheidslessen gegeven te hebben, ben ik in 2007 gestart met mijn eigen hondenschool. De naam Hondencentrum Chimié is ontstaan uit een samenvoeging van de namen van mijn honden: CHenny en IMber (Ymber) én de naam uitsprekend als Chemie op zijn Frans. Het woord chemie staat voor mij als een synergie die ontstaat tussen mens en dier wanneer deze bewust in contact zijn met elkaar. Aylen haar kop is verwerkt in het logo.

In de loop der jaren heb ik meerdere (instructeurs-)opleidingen en cursussen gevolgd: Dogdance, Hoopers, Treibball, mantrailing, dogfrisbee, Rally-Obedience, Obedience, flyball, GG1, GG2, GG3, BAT, Sats, ontspannen op commando, TTouch, Reiki en Bach Bloesems.

Daarnaast heb ik met mijn honden les gegeven op scholen om kinderen te leren om te gaan met honden. Wat doe je als je onbekende hond tegenkomt? Hoe weet je of een hond geaaid wil worden? Ze deden dit altijd met zeer veel overgave.

Toen beide Border Collies niet meer konden sporten en ik toch heel graag wel iets wilde doen, kwam in 2012 Australian Shepherd Chaney in mijn leven. Dat ik toen dacht dat ik al best wel wat ervaring had met hondentraining, ontdekte ik een heel ander niveau van trainen en opvoeden. Het aanleren van kunstjes als opvoeding bleek niet voldoende te zijn om de verbinding tussen mens en hond in optima forma te laten ontstaan. Hierdoor ontstond een verschuiving voor mij van de ‘beloofde’ maakbaarheid van het gedrag van een hond, naar kijken, voelen en ervaren van het wezen hond. Ofwel, het opvoeden van pups begint niet met het aanleren van zoveel mogelijk kunstjes, maar een goede opvoeding sluit aan bij wat je puppy nodig heeft. En dát kan voor iedere hond anders zijn.

En toen kwam begin 2020 puppy Soul in mijn leven. Wederom een intens proces met een puppy die 1,5 jaar zo ziek was dat het ook nu weer een zoektocht werd naar wat er aan de hand was met hem en hoe ik hem daarin het beste kon ondersteunen. Inmiddels hebben we met homeopatische middelen een redelijke balans gevonden in zijn gezondheid. Soul heeft mij laten zien dat je onder alle omstandigheden – ziekte of gezondheid en ontwrichtende omstandigheden, je altijd in verbinding kan blijven met jezelf. En dat er niets belangrijker is in contact dan in verbinding zijn met jezelf in de verbinding met de ander.

Van iedere hond leer je weer wat anders. De processen die ik samen met mijn dieren ben aangegaan, hebben me een diepere laag laten zien in mijn eigen leven en in het opvoeden van honden. Ook werkt deze verdieping door in mijn eigen bedrijf, het lesgeven en coachen.

Wat mij betreft dekt ‘hondentraining’ dan ook niet de volledige lading van hetgeen centraal zou mogen staan in het opvoeden van een hond. Het is mijn visie dat een goede ‘hier’ van groot belang is. Ook het opvoeden en stellen van grenzen in belangrijk. Daar gaat zeker trainingstijd inzitten.

En daarnaast ligt er een heel mooi te ontdekken gebied over wie je hond nu eigenlijk is en wat zijn of haar behoeften zijn. Hier op kunnen aansluiten, zorgt voor de mooiste verbindingen. En als de basis solide is, dan kan je van daaruit desgewenst gaan ontdekken welke activiteiten bij jullie samen passen. Ik ervaar het als bijzonder en mooi wanneer ik daar een bijdrage aan mag leveren.

 

Hartelijke groet,

Caren